Projekt „OBCY? Zbliżenia- Czeczeńskie dzieciństwo”- jest skierowany do kilku grup docelowych: nauczycieli szkoły, do której uczęszczają dzieci uchodźców w Łukowie, do społeczności lokalnej zamieszkującej okolice ośrodków dla uchodźców oraz do społeczności Lublina – mieszkańców i studentów lubelskich uczelni. Partnerami projektu są: Stowarzyszenie Homo Faber i Koło Dziennikarskie Studentów UMCS Wydziału Politologii.
Projekt miał na celu zmianę postrzegania uchodźców w naszym regionie, poprzez organizację wydarzeń informacyjnych.
Wydarzenia
- Szkolenie na temat pracy z dziećmi uchodźców w szkołach, skierowane do nauczycieli szkoły w Łukowie, do której uczęszcza około 70 dzieci czeczeńskich, prowadzone przez trenerki- Izabelę Gospodarczyk i Joannę Podsiadło- Dacewicz.
- “Mini Konferencja” – Dzień Czeczeński dla dzieci w szkole w Łukowie, w trakcie wydarzenia wystąpiła czeczeńska grupa teatralna z Łukowa, a także trójka dzieci polskich i czeczeńskich z Warszawy ze szkoły na Raszyńskiej, wraz z dorosłymi Czeczenami mieszkającymi w Polsce.
- Konferencja skierowana do studentów i mieszkańców Lublina z udziałem Krystyny Kurczab- Redlich – autorki książki “Głową o mur Kremla” oraz gości czeczeńskich i działaczy organizacji kaukaskich.
- Wystawa zdjęć o i z Czeczenii oraz krótki film z przebiegu projekt, a także prowadzenie strony internetowej.
Spotkania
5 listopada 2009
Dzień Czeczeński w Szkole Podstawowej nr 5 w Łukowie, ul. Siedelecka 56, Łuków.
godz. 11:20 – Mini Konferencja: jak wygląda nauka w szkole wielokulturowej? – spotkanie z polskimi i czeczeńskimi uczniami Społecznego Gimnazjum nr 20 w Warszawie („Raszyńska”) oraz z Panią Zulą z Czeczenii.
godz. 12:25 – Opowieść o Pharmacie – spektakl będący efektem ponad półrocznej pracy organizatorów z dziećmi i młodzieżą z Ośrodka dla Cudzoziemców w Łukowie.
W programie także warsztaty artystyczne dla wybranych klas oraz czeczeński poczęstunek.
Relacja z wydarzenia:
Bohaterski kowal Pharmat wiedział, że ludzie (Nart Orstchoje) nie mają ognia, a że kochał ich nad życie, postanowił im pomóc. Ogień był przetrzymywany przez złego Sjełę, władcę burzy i błyskawic. Pewnego dnia Pharmat postanowił wykraść płonące polano i zanieść je ludziom, aby „w każdej wieży, w każdej jaskini, w każdym domu, rozpalili płomienie! Aby w każdym domu było dużo ognia, ciepła i światła. Aby byli szczęśliwi!”. On sam udał się tam, „dokąd nikt nie chodził i skąd nikt nie wracał” – na górę Baszłam, aby tam poddać się wiecznej męce.
W dniu 5-tego listopada w Szkole Podstawowej nr 5 w Łukowie, do której uczęszcza około 70 dzieci z pobliskiego ośrodka dla Uchodźców, odbył się Dzień Czeczeński, dzięki wsparciu Dyrekcji i kadry szkoły, a szczególnie pani dyrektor Małgorzaty Ławeckiej i pana dyrektora Jerzego Kołodyńskiego.
W spotkaniu uczestniczyli: Burmistrz Miasta Łuków Pan Zbigniew Zemło, Wiceprzewodniczący Rady Miasta Łuków: Pani Ewa Kłusek i Pan Leonard Baranowski oraz zaproszeni goście. Gośćmi byli przedstawiciele Społecznego Gimnazjum Nr 20 w Warszawie: pani dyrektor Swietłana Małkowska, panią Zulę oraz czworo polskich i czeczeńskich uczniów. W ramach Mini Konferencji „Jak wygląda nauka w szkole wielokulturowej” można było dowiedzieć się jak funkcjonuje szkoła, jakie są zasady pracy z dziećmi z różnych kultur.
Po prezentacji odbyła się premiera przedstawienia “Opowieść o Pharmacie”, przygotowana przez panią Elżbietę Rojek i pana Tomasza Kozdraja, w którym aktorami i muzykami były dzieci z ośrodka w Łukowie. Miał miejsce też pokaz bębniarski oraz tradycyjnych tańców i warsztaty artystyczne dla uczniów szkoły. Spotkaniu towarzyszyła wystawa zdjęć z Czeczenii Olgi Mielnikiewicz i Iwony Kaliszewskiej oraz pyszny poczęstunek czeczeński przygotowany przez mieszkanki ośrodka.
12 listopada 2009
Aula Wydziału Politologii UMCS, pl. Litewski 3, Lublin.
godz. 18:00 – Czeczenia wczoraj i dziś – spotkanie z Krystyną Kurczab-Redlich, reżyserką filmów dokumentalnych o Czeczenii i pokaz filmu jej autorstwa “Czeczenia. Zabójstwo za zgodą świata”.
Krystyna Kurczab-Redlich – dziennikarka, wieloletnia korespondentka polskich mediów z Rosji. Autorka filmów dokumentalnych o Czeczenii, w których dokumentowała przypadki łamania praw człowieka przez wojska rosyjskie. W 2005 r. czeczeńska organizacja „Echo wojny” wraz z Amnesty International i Helsińską Fundacją Praw Człowieka zgłosiły jej kandydaturę do Pokojowej Nagrody Nobla.
19 listopada 2009
Aula Wydziału Politologii UMCS, pl. Litewski 3, Lublin.
godz. 18:30 – Dzieci i dzieciństwo w kulturze czeczeńskiej – spotkanie z Issą Adgerem-Adajewem.
Issa Adger-Adajew – urodzony w 1956 roku w Kazachstanie. Artysta plastyk, kulturoznawca, specjalista w dziedzinie języków nachskich i kultury narodów Kaukazu. Były dyrektor Muzeum Narodowego w Groznym, zburzonego w 1994 roku przez wojska rosyjskie. W Polsce mieszka od 2000 roku.
O realizacji czeczeńskich norm wychowawczych w warunkach ośrodka dla uchodźców – wykład dr etnologii Justyny Laskowskiej-Otwinowskiej.
Wszystkim wydarzeniom towarzyszyć będzie wystawa zdjęć Iwony Kaliszewskiej i Olgi Mielnikiewicz Czeczenia 2007-2009 .
* * *
O tym, jak wygląda życie dzieci na Północnym Kaukazie, dociera do Polski niewiele informacji. Media rosyjskie skupiają się na przedstawianiu Czeczenów jako niosących zagrożenie terrorystów albo opisują odbudowę kraju po zakończonej wojnie. Organizacje pozarządowe nagłaśniają przypadki łamania praw człowieka.
Według różnych szacunków m.in. niezależnego KavkazCenter) w czasie obu wojen zginęło ok. 42 tysięcy dzieci. Do dzisiaj codziennie tracą życie lub zdrowie wchodząc na pozostawione na polach miny. Wszystkie doświadczyły bombardowań, strachu i utraty bliskich, tułaczki. Całe pokolenie straciło szansę na zdobycie jakiegokolwiek wykształcenia.
– Nie walczę o wolność Czeczenii, walczę o prawdę o niej – powtarza przy wielu okazjach Krystyna Kurczab-Redlich. W tej prawdzie mieści się także obraz życia dzieci, którym przyszło dorastać w czasach wyjątkowo brutalnej wojny. Reżyserka wielokrotnie dotykała tego tematu w swoich filmach i relacjach z Kaukazu.
Niezależnie od sytuacji politycznej, młodzi Czeczeni dorastają w konkretnej kulturze – dość tradycyjnej, w której największym szacunkiem obdarza się starszych, a największą wartością jest rodzina i honor. O tym wszystkim opowie kulturoznawca i ostatni dyrektor Muzeum Narodowego w Groznym Issa Adger-Adajew. “Starsza siostra ma prawo wymagać, młodsza prosić” – pisze Adajew w swojej książce Kamienie mówią. Dzieje i kultura Czeczenów – “Prośbie siostry nie można odmówić. Bracia także czuwają nad siostrami – nad ich bezpieczeństwem, godnością, honorem. Już kilkuletni chłopiec gotów jest walczyć ze wszystkimi, jeśli choćby wydaje mu się, że siostrze coś zagraża. Nie tylko siostrze – tak samo innej dziewczynce czy dorosłej kobiecie. To jego naturalna rola, do której przygotowuje się od wczesnego dzieciństwa – ochrona kobiety, domu, obrona słabszych.”
Projekt „OBCY? Zbliżenia- czeczeńskie dzieciństwo” jest współfinansowany przez Fundację Edukacja dla Demokracji w ramach programu pomocy zagranicznej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP w 2009 roku”.
